Przedszkole integracyjne

Wśród placówek przeznaczonych dla małych dzieci z całą pewnością można wymienić przedszkole. Jest to miejsce, gdzie dzieci mają zapewnioną odpowiednią opiekę, a także mogą się uczyć poprzez zabawę. Aktualnie w Polsce można znaleźć przedszkola prowadzone w różnych nurtach. Wśród nich bez wątpienia można wyróżnić przedszkola integracyjne, które posiadają wiele zalet. Są one przeznaczone zarówno dla dzieci zdrowych, jak i dzieci z różnego rodzaju problemami. Wśród nich można wyróżnić problemy fizyczne, intelektualne czy też emocjonalne.

Wybór odpowiedniego przedszkola
Istotne jest, aby wybrać odpowiedni rodzaj przedszkola dla dziecka https://www.piccolo.waw.pl/. Będzie to miało bardzo duży wpływ na jego rozwój, a także przyszłe życie. Dlatego podczas wyrobu odpowiedniego rodzaju placówki należy wziąć pod uwagę kilka istotnych parametrów. Przede wszystkim warto sprawdzić, jak dana placówka funkcjonuje, czyli jaki ma stosunek do kar oraz nagród, a także jakie w niej jest podejście do rozwiązywania różnego rodzaju sporów. Należy również zwrócić uwagę na to, w jaki sposób przebiega adaptacja w danym miejscu, a także jacy specjaliści oraz zajęcia dodatkowe można tam znaleźć. Jest to bardzo istotne, ponieważ ma duży wpływ na rozwój dziecka. Oprócz tego warto również zwrócić uwagę na warunki lokalowe oraz jadłospis, który jest serwowany dzieciom na co dzień.

Charakterystyka przedszkola integracyjnego
W obecnych czasach w Polsce można znaleźć bardzo różne rodzaje przedszkoli. Wśród nich można w szczególności wyróżnić przedszkola o charakterze integracyjnym. Bez wątpienia będzie to doskonały rodzaj placówki dla wszystkich dzieci, ponieważ posiadają one bardzo dużo korzyści. Do tego rodzaju placówki mogą uczęszczać zdrowe dzieci, a także takie, które mają różnego rodzaju deficyty. Wśród nich można wyróżnić problemy fizyczne oraz intelektualne, a także emocjonalne. Dzieci, które zmagają się z szeregiem problemów potrzebują specjalnej uwagi oraz dostosowanych warunków. Dzięki temu bez problemu będą mogły się rozwijać. Zarówno dzieci zdrowe, jak i dzieci z problemami uczęszczają do tych samych grup, które są zróżnicowane wiekowo.

Przeznaczenie przedszkola integracyjnego
Przedszkole integracyjne przeznaczone jest dla bardzo zróżnicowanej grupy dzieci. Do tego rodzaju placówek mogą uczęszczać zarówno dzieci zdrowe, jak i z różnego rodzaju deficytami. Wśród nich wymienia się niepełnosprawność umysłową oraz intelektualną, a także fizyczną. Może ona przebiegać w bardzo zróżnicowany sposób, zarówno lekki, jak i ciężki. Dzieci zdrowe oraz dzieci z problemami chodzą w przedszkolu do tej samej grupy i mogą razem wchodzić we wszelkiego rodzaju interakcje. Dzięki wspólnej zabawie bez wątpienia mogą się one lepiej rozwijać, a także być bardziej otwarte i tolerancyjne.

Korzyści przedszkoli integracyjnych
Chodzenie do przedszkola o charakterze integracyjnym bez wątpienia niesie ze sobą wiele korzyści. Dzieci w tej rodzaju placówce mogą się wspólnie bawić oraz uczyć, dzięki czemu dużo lepiej się rozwijają. Grupy w takich przedszkolach są także dużo mniejsze niż w przedszkolach z tradycyjnym systemem nauczania. Z całą pewnością jest to bardzo korzystne rozwiązanie dla każdego dziecka, ponieważ nauczyciele mogą poświęcić im dużo więcej uwagi. Dzieci w przedszkolu integracyjnym są także pod opieką wszelkiego rodzaju specjalistów, wśród których można wymienić pedagogów specjalnych, psychologów, logopedów, a także fizjoterapeutów. Przedszkole integracyjne to z całą pewnością bardzo dobre rozwiązanie dla każdego dziecka.

Więcej informacji na przedszkole dla dzieci z autyzmem w Warszawie .

Zmiany, jakie dokonały się w ostatnim czasie w Prawie oświatowym, a w szczególności prawo do edukacji przedszkolnej dla dzieci w wieku 3–5 lat oraz bardziej transparentny i przejrzysty sposób dotowania placówek niepublicznych, spowodowały wzrost ich liczby. Wprowadzony w 2013 r. instrument finansowania przedszkoli niepublicznych, wzmacniający rolę tych placówek jako istotnego komponentu wspomagającego gminy w realizacji ich zadań, również przyczynił się do poszerzenia liczby podmiotów chętnych do prowadzenia przedszkoli niepublicznych w formie publicznej.

Placówki niepubliczne ze względu na autonomię w określaniu cen swoich usług są w stanie oferować szeroki katalog usług edukacyjnych. Część z tych podmiotów decyduje się na profilowanie rodzaju swojej działalności, umożliwiając rodzicom wybór placówki ukierunkowanej na rozwijanie określonych zdolności ich dzieci. Niestety pewnym zagrożeniem dla funkcjonowania placówek niepublicznych wydają się niekorzystne prognozy demograficzne, które w dłuższej perspektywie przewidują zmniejszenie liczby dzieci w wieku przedszkolnym. Do 2025 r. prognozuje się zmniejszenie liczby dzieci w grupie wiekowej do 14 lat o ponad 501,2 tysięcy (GUS, 2014). Wszelkie niekorzystne zmiany w sektorze przedszkoli niepublicznych, również te skutkujące likwidacją tego rodzaju placówek, będą miały wpływ na kondycję budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

Zgodnie z wynikami światowych badań, wysoka jakość edukacji przedszkolnej jest podstawowym czynnikiem pozwalającym rzeczywiście wyrównywać szanse edukacyjne i dobrze przygotować dzieci do dalszych etapów edukacji. Dobre przygotowanie nauczycieli do pracy z dziećmi przekłada się bezpośrednio na rozwój podstawowych kompetencji dzieci i ich gotowość szkolną.

Programy studiów pedagogicznych przygotowujące nauczycieli przedszkolnych nie uwzględniają najnowszych osiągnięć w zakresie pedagogiki dziecięcej oraz nie rozwijają umiejętności praktycznych nauczycieli i nauczycielek, szczególnie w zakresie wspierania rozwoju społecznego i emocjonalnego dzieci oraz współpracy z rodzicami.

Nie przykłada się wagi do uzupełniania wiedzy teoretycznej o bezpośrednią pracę z dziećmi. Programy nauczania zakładają dramatycznie niską liczbę godzin praktyk i staży studenckich prowadzonych w przedszkolach, pod opieką doświadczonych nauczycielek i nauczycieli.

Brakuje także dyskusji wśród ekspertów, kadry pedagogicznej, rodziców oraz samorządowców na temat jakości edukacji przedszkolnej i jej wizji na XXI wiek. Warto przytoczyć w tym miejscu jeden z zapisów rekomendacji Rady Unii Europejskiej, który zasługuje w tym kontekście na szczególną uwagę: „Usługi wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem muszą być ukierunkowane na dziecko; dzieci uczą się najlepiej w środowiskach, które opierają się na udziale dziecka i zainteresowaniu nauką. Organizacja, wybór zajęć i przedmiotów nauczania są często przedmiotem rozmów między nauczycielami i dziećmi. W ramach usług powinno oferować się bezpieczne, troskliwe i otaczające opieką środowisko oraz zapewniać społeczną, kulturową i fizyczną przestrzeń z szerokim zakresem możliwości, dzięki którym dzieci mogą rozwijać swój potencjał. Usługi te są najlepiej dostosowane do potrzeb, gdy są oparte na podstawowej tezie, że edukacja i opieka są nierozłączne. Należy wyjść z założenia, że dzieciństwo jest wartością samą w sobie i że pierwsze lata życia służą nie tylko przygotowaniu dzieci do szkoły i do dorosłego życia, ale również wspieraniu ich i docenianiu”.

Ważnym elementem w rozwoju wychowania przedszkolnego było powstanie w 1932 roku wymienionej już Ustawy o rozwoju szkolnictwa. Określiła ona dla kogo organizuje się przedszkola, lecz nie sprecyzowała czym one mają one być i jaki będzie ich związek z szkołą. Zamiast programu Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego wydało poradnik pod tytułem: „Rady i wskazówki dla wychowawczyń w przedszkolach (ochronkach)”.

W 1945 roku na Ogólnopolskim Zjeździe Oświatowym wysunięto postulat w sprawie obowiązkowego wychowania przedszkolnego w co najmniej dwuletnich (dla 5 i 6-latków) przedszkolach. Ich celem było stworzenie warunków do wszechstronnego rozwoju dzieci, przysposobienia do życia społecznego oraz do wykonywania obowiązku szkolnego. W tych czasach wyraźna była tendencja do centralizacji w zarządzaniu przedszkolami. Rozwój edukacji ma charakter działalności ujęty w jednolity system związany z przemianami ustrojowymi państwa. W latach sześćdziesiątych zlikwidowano sieć przedszkoli prowadzonych przez zrzeszenia katolików „Caritas”, jednocześnie rozszerzając sieć przedszkoli. Od 1958 roku zaczęły powstawać ogniska przedszkole oraz przedszkola przy szkołach podstawowych.

Ustawa o rozwoju oświaty i wychowania z 1961 roku ustaliła cele wychowania przedszkolnego:
- Wszechstronny rozwój dzieci
- Przygotowanie do nauki w szkole
- Pomoc pracującym rodzicom w zapewnieniu opieki wychowawczej
Stała się ona podstawą opracowania programu wychowania przedszkolnego oraz statutu przedszkola. Od 1977 roku zaczęto upowszechniać wychowanie przedszkolne obejmując nim rocznik sześciolatków, przygotowano dla nich specjalny program pracy wprowadzający naukę czytania opartą na znajomości 22 liter. Spowodowało to szeroką publiczną dyskusję na temat czy nauka nie zdominuje podstawowego czynnika wychowawczego małych dzieci-zabawy.

Jak widzimy na przestrzeni lat polski przedszkola zmieniały się pod wpływem różnych koncepcji pedagogicznych oraz w zależności od ustroju. Od placówek o charakterze opiekuńczym do wychowawczo-dydaktycznych. Na początku lat dziewięćdziesiątych pojawiły się dwie krańcowe postawy wobec przedszkoli. Jedna niechętna traktująca przedszkole jako „przeżytek komunizmu” czy jako „ochronkę” i druga wskazująca na stymulujące znaczenie przedszkola dla rozwoju dziecka.